De wetenschappelijke methode

De wetenschappelijke methode - Een beknopte geschiedenis
Vaak wordt vergeten dat de wetenschappelijk methode feitelijk werd ontwikkeld door Christenen die geloofden dat materie zich op een rationele manier gedraagt omdat God een ordelijk universum heeft geschapen. Als het universum in een strikt materialistisch vacuüm zou bestaan en het resultaat zou zijn van willekeurige botsingen tussen deeltjes, dan zou er geen fundament bestaan voor de verwachting dat er in de natuur een zekere orde bestaat. Een groot aantal grondleggers van de voornaamste wetenschappelijke vakgebieden (zoals Newton, Galileo en Kepler) waren Bijbelgelovende Christenen. Johannes Kepler, een van de grondleggers de moderne astronomie, zei dat de wetenschap "een weerspiegeling is van de gedachten van God".

De wetenschappelijke methode - Waarom is die belangrijk?
De wetenschappelijke methode kan in twee hoofdcategorieën worden verdeeld: (1) empirische wetenschap en (2) historische wetenschap. De empirische wetenschap is een systematische benadering tot de epistemologie die gebruik maakt van waarneembare, beproefbare, herhaalbare en falsifieerbare proefnemingen om te bepalen hoe de natuur zich normaliter gedraagt. Toepassingen van de empirische wetenschap kunnen gevonden worden in de immunologie, raketwetenschap, moleculaire biologie, enzovoorts. De historische wetenschap is een afgeleide interpretatie van bewijsmateriaal over gebeurtenissen uit het verleden, wat normaal gesproken gebaseerd is op een onderliggend, ondersteunend paradigma.

Het is belangrijk om te erkennen dat elk mens vooronderstellingen heeft die zijn of haar interpretatie van dat bewijsmateriaal beïnvloeden. Theïsten en niet-theïsten hebben hetzelfde bewijs ter beschikking: maar dat bewijs wordt geïnterpreteerd binnen een raamwerk dat overeenkomt met het betreffende wereldbeeld van het individu.

De "wetenschap" kon in haar oorspronkelijke gedaante gedefinieerd worden als "kennis". Maar tegenwoordig is de wetenschap (volgens een mondig gedeelte van de wetenschappelijke wereld) de systematische methode waarmee kennis wordt verworven over het universum door alleen puur naturalistische en materialistische oorzaken in beschouwing te nemen. Deze definitie van "wetenschap" sluit dan automatisch de mogelijkheid uit dat God zou kunnen bestaan, omdat bovennatuurlijke beweringen niet beproefd en herhaald zouden kunnen worden. Als een idee niet beproefbaar, herhaalbaar, waarneembaar en falsifieerbaar is, dan wordt het onwetenschappelijk genoemd.

Het probleem waar bovenstaande definitie van de wetenschap mee te kampen heeft, is dat het begint met een verzameling metafysische axioma's, namelijk dat alleen materie en energie bestaan en dat alle verklaringen en oorzaken rechtstreeks gerelateerd moeten zijn aan de wetten die door materie en energie gevolgd worden. Tegelijkertijd beweert de naturalistische wetenschap zelf neutraal en onbevooroordeeld te zijn. Veel wetenschappers beweren dat we niet meer op zoek zouden gaan naar antwoorden en slechts een "god van de gaten" zouden aanroepen, als we bovennatuurlijke verklaringen zouden toelaten in ons begrip van het universum. Maar natuurlijk is dit niet waar.

De ontwerphypothese is niet gebaseerd op een gebrek aan kennis (zoals sommigen beweren), maar veeleer op onze uniforme en herhaalde ervaring. We kennen bijvoorbeeld geen enkele mogelijke naturalistische oorzaak voor het ontstaan van complexe en specifieke biologische informatie uit anorganische materie, maar we weten wel dat informatie in alle andere omstandigheden voortkomt uit intelligentie. Bovendien ziet een groot aantal wetenschappers nu bewijs voor een intelligent ontwerp in de "onherleidbare complexiteit" van moleculaire machines en netwerken in de cel, in het verschijningspatroon van de hoofdgroepen in het fossielenbestand, in de fijnafstemming van de natuurwetten en constanten die het leven mogelijk maken, in de precieze afstelling van onze aardse omgeving, in het informatiesysteem van de cel en zelfs in de homologie (wat voorheen als ondubbelzinnig bewijs werd gezien voor het neodarwinisme).

De wetenschappelijke methode - Conclusie
Hoewel critici het oneens kunnen zijn met de conclusies van de argumenten voor een intelligent ontwerp, kunnen zij niet op een redelijke manier ontkennen dat deze argumenten gebaseerd zijn op algemeen aanvaarde waarnemingen van de natuurlijke wereld. Het begrip "wetenschap" heeft normaliter betrekking op de ontwikkeling van theorieën die een verklaring kunnen bieden voor de waarnemingen van de natuurlijke wereld. De empirische, observationele basis van de Intelligent Design-theorie is een goede reden om deze theorie als een wetenschappelijke theorie te beschouwen.

Leer meer!